Η συνάντηση με την Ευανθία

"Α, η Ευανθία!"

Η μαμά μου με είχε πάει να επισκεφτούμε τη γιαγιά μου σε μία από αυτές τις εβδομαδιαίες επισκέψεις που της κάναμε στο σπίτι της στον Περαιά. Καμμιά φορά πηγαίναμε ακόμα πιο αραιά και από βδομάδα.

Εκεί στο κρεβάτι ήταν ξαπλωμένη μια γυναίκα γύρω στα 65, με ένα χαρούμενο χαμογελαστό πρόσωπο. Είχε πάει να βοηθήσει τη γιαγιά μου στο καθάρισμα του τεράστιου σπιτιού της, αλλά βέβαια κατέληξε να το καθαρίσει μόνη της καθότι η γιαγιά, καλομαθημένη και από πολύ πλούσια οικογένεια γαρ, δε σήκωνε πολύ εύκολα το φιλντισένιο της χεράκι για να πιάσει το ξεσκονόπανο. Παρόλη της την κούραση της ημέρας λοιπόν, η Ευανθία είχε ακόμα τη διάθεση να χαμογελάει σα να μη συμβαίνει τίποτα, σε μένα που ήμουνα τότε 8 χρονών.
"Α, ο Αντώνης!", ήταν η μισοκοροϊδευτική της απάντηση.

Φορούσε μια ρόμπα πολύχρωμη, αλλά όχι τίποτα το ιδιαίτερο. Έτσι κι αλλιώς είχε πάει για δουλειά. Το πρόσωπό της ήταν γεμάτο ρυτίδες που έδειχναν τη δύσκολη ζωή που είχε περάσει και στο ένα από τα δυο της χέρια είχε ένα γρομπαλάκι πάνω στην άρθρωση του καρπού, σκληρό, που από ό,τι έμαθα χρόνια αργοτερα ιατρικά το λέγανε λίπωμα. Χαμογελούσε πλατιά, και άφηνε να φανεί όλο της το στόμα που δεν είχε δόντια.
Ή, μάλλον κάνω λάθος. Τότε ακόμα είχε ένα και μοναδικό, το οποίο ήταν ετοιμόρροπο. Το κατάπιε ένα πρωί με το γάλα της, περίπου δύο χρόνια αργότερα, και από τότε και μετά ήταν φαφούτα.

Όταν σηκωθηκε όρθια για να με χαιρετήσει πρόσεξα τα πόδια της, που ήταν κοντά και στραβά. Αυτό το στραβά μου έκανε εντύπωση! Τέτοια στραβά πόδια δεν είχα δει ποτέ μου!

Χρόνια αργότερα, όταν κόντευα να τελειώσω το Γυμνάσιο,τέτοια στραβά πόδια σαν της Ευανθίας, έβλεπα στους συμμαθητές μου που παίζαμε μπάσκετ μαζί, κι επειδή ήμουνα τότε στην εφηβεία και μου γυρίζανε τα μάτια ανάποδα από σεξουαλική επιθυμία με όλους αυτούς τους έφηβους αρσενικούς που πηγαίναμε μαζί στο σχολείο, έμαθα με τον καιρό να έχω τα στραβά πόδια κάτι σαν φετίχ. Έβλεπα αγόρι με στραβά πόδια και μου έβγαιναν τα μάτια έξω!

Πάντως την ημέρα που γνώρισα την Ευανθία, δεν υπήρχε καμμία πιθανότητα να αισθανθώ σεξουαλικό συναίσθημα. Πρώτα από όλα η Ευανθία ήταν γυναίκα. Όχι βέβαια ότι αυτό είναι και απαγορευτικό (θου κύριε, φυλακή τω στόματί μου!), αλλά ήταν και 65 χρονών. Και επίσης, επειδή και αυτό δεν είναι απαραίτητα απαγορευτικό, να σας πω ότι εγώ στην ηλικία των 8 χρονών,στα σεξουαλικά ήμουνα ένα ζώο και μισό!

Η σεξουαλικότητά μου κοιμότανε τον ύπνο του δικαίου, δεν είχα ποτέ σκεφτεί, τουλάχιστον από όσο θυμάμαι, ότι αυτό που λέμε γεννητικό όργανο και βρίσκεται ανάμεσα στα πόδια μου, χρησιμεύει και για άλλες χρήσεις εκτός από το κατούρημα.

Επίσης, για να το χοντρύνουμε και λίγο περισσότερο,τη λέξη γαμήσι την άκουσα πρώτη φορά ένα χρόνο περίπου μετά, στη Ρόδο, από το φίλο μου τον Πολύβιο. Είχα ακούσει όλα τα υπόλοιπα βρισίδια, από τον πατέρα μου, που ήταν ναυτικός, και στόλιζε με αυτά τη μάνα μου και το σόι της. Μέχρι και τη λέξη φακλάνα ήξερα, η οποία πάντοτε μου άρεσε έτσι όπως ηχούσε, ειδικά η συλλαβή "φα" μπροστά από το "κλάνα", την έκανε να μοιάζει πιο εύηχη και σίγουρα να μη φέρνει στο νου άσχημες οσμές κι ένα αίσθημα αναγούλας. Το μόνο παράξενο στη λέξη, που δε μπορούσα να καταλάβω τη σημασία της, ήταν ότι έτσι αποκαλούσε ο πατέρας μου την πεθερά του! Κι εμένα μου είχε μείνει στο μυαλό "η γιαγιά η φακλάνα!".

Εκείνο λοιπόν το μεσημέρι που η Ευανθία σηκώθηκε όρθια για να με χαιρετήσει στο σπίτι της γιαγιάς μου, εμένα τον οχτάχρονο Αντώνη,ξεκίνησε μια σχέση με αυτή τη γυναίκα που κράτησε περίπου 10 χρόνια.

Η Ευανθία ήτανε για μένα η γυναίκα που μου πρόσφερε στοργή τα δύσκολα χρόνια του διαζυγίου των γονιών μου. Ήταν αυτή στην οποία έτρεχα όταν με μάλωνε ο πατέρας μου, τον οποίο φοβόμουνα υπερβολικά, και αυτή που με παρηγορούσε όταν ήμουνα στενοχωρημένος και έκλαιγα. Ήταν, όπως είπε η ίδια κάποτε σε ένα δικαστήριο,που είχε πάει να καταθέσει ως μάρτυρας σε μια από τις δίκες για το διαζύγιο των γονιών μου, αυτή που στο σπίτι εκτελούσε καθήκοντα μητέρας, καθότι εγώ έμενα με τον πατέρα μου κι εκείνη έμενε μαζί μας, ενώ οι γονείς μου ήταν ήδη σε διάσταση.

Και αυτή η σημαντική σχέση της ζωής μου ξεκίνησε κάπως έτσι,ένα πρωί.