Το "Σ' αγαπώ" μ' ένα τραγούδι

Να πεις σ' αγαπώ μ' ένα τραγούδι...

Διαβάζοντας τη lifewhispers μου φάνηκε καταπληκτική ιδέα!

Ο κανόνας είναι λέει να βάλουμε δύο τραγούδια, ένα αντρικό και ένα γυναικείο.

Εδώ πρέπει να πω ότι η επαγγελματική μου ενασχόληση με την κλασσική μουσική, μου στερεί ίσως τη δυνατότητα να την απολαύσω κι εγώ σαν ακροατής όπως όλοι οι φίλοι μου και βέβαια ο περισσότερος κόσμος.

Φανταστείτε πολλές φορές γυρνώντας στο σπίτι, δεν έχω καμμιά διάθεση να ακούσω μουσική, μια και κανείς δε θέλει να ασχολείται με τη δουλειά του 24 ώρες το εικοσιτετράωρο.

Παρολαυτά έρχονται στιγμές που πραγματικά θέλω να ξεχάσω την καθημερινότητα και να αφεθώ να με ταξιδέψει η ουράνια μουσική, να γυρίσω πίσω και να ξαναθυμηθώ ήχους που με έκαναν να αγαπήσω τόσο πολύ αυτή την τέχνη που να την κάνω επάγγελμα.

Διάλεξα λοιπόν δύο αγαπημένες μου άριες, μια για άντρα και μία για γυναίκα.

Η πρώτη άρια είναι από την όπερα του Μπιζέ Κάρμεν. Ο Δον Ζοζέ τραγουδάει στην αγαπημένη του Κάρμεν για τον έρωτά του και πώς τον κράτησε ζωντανό τον καιρό που πέρασε κλεισμένος στη φυλακή, έχοντας μοναδικό ενθύμιο ένα λουλούδι που του είχε πετάξει εκείνη. Περιέχει όλο το πάθος και την τρυφερότητα και συνάμα την τραγικότητα που έχει ο έρωτας. Τραγουδάει ένας από τους αγαπημένους μου νέους τενόρους, ο Jonas Kaufmann.

Η δεύτερη άρια είναι από την όπερα του Μπελίνι "Η Υπνοβάτιδα". Η Αμίνα τραγουδάει για τη χαμένη της αγάπη τον Ελβίνο, ο οποίος άδικα τη χώρισε, παίρνοντας το δαχτυλίδι που της είχε χαρίσει πίσω. Της μένει η εικόνα του βαθιά κρυμμένη στο στήθος και το λουλούδι που της είχε χαρίσει όταν ήταν ακόμα ερωτευμένος μαζί της. Τραγουδάει η μεγάλη Μαρία Κάλας, με όλη την τρυφερότητα που μπορεί να εκφράσει μια γυναίκα, εκφράζοντας το μέγεθος της απώλειας.

Τα λουλούδια και η μουσική λοιπόν, γιατί τι περισσότερο είναι ο έρωτας, παρά εικόνες, ήχοι και αρώματα