Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Φασισμός


Το τελευταίο διάστημα είχαμε ένα κύμα ρατσιστικών επιθέσεων από την πλευρά της Χρυσής Αυγής. Το νεοναζιστικό κόμμα, ενθαρυμμένο από τη δυναμική που του δίνει η συγκυρία, αλλά και από την πολιτική κάλυψη που του παρέχουν κυρίαρχοι κύκλοι της δημοσιογραφίας, οργανωμένα εξαπέλυσε μέσα στο καλοκαίρι μια σειρά επιθέσεων με στόχο τους μετανάστες αλλά και τους ομοφυλόφιλους με σκοπό καταρχήν να τρομοκρατήσει τον πληθυσμό, αλλά ταυτόχρονα και να κάνει αισθητή την παρουσία του στην κοινωνία, με τη συνεργασία βέβαια των ΜΜΕ που πρόβαλαν κατά κόρο τη δράση τους.

Το κόμμα της ΧΑ έχει τις ιδεολογικές του ρίζες στο ναζιστικό κόμμα της Γερμανίας του 1930 και στελέχη του έχουν ταχτεί ανοιχτά υπέρ του Χίτλερ και των ιδεών του. Μάλιστα με τη δράση τους το τελευταίο διάστημα αποδεικνύουν ότι αντιγράφουν τις πρακτικές των Ναζί. Επομένως ήταν απολύτως αναμενόμενο ότι κάποια στιγμή θα στρεφόντουσαν και εναντίον των ομοφυλοφίλων σαν μια ομάδα που βρίσκεται έξω από το φυσιολογικό και άρα πρέπει να περιθωριοποιηθεί ή ακόμα και να εξαφανιστεί για το καλό της κοινωνίας. Είχαμε λοιπόν, παράλληλα με τις επιθέσεις στους μετανάστες, τις πρώτες ομοφοβικές επιθέσεις που έγιναν στους δρόμους της Αθήνας με μία από αυτές, την πιο οργανωμένη, στις 22 Αυγούστου τη νύχτα στο Ζάππειο από μια ομάδα Χρυσαυγιτών που επιτέθηκε εναντίον του κόσμου που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στο πάρκο, μια και είναι γνωστό ότι το Ζάππειο παραδοσιακά είναι ένας χώρος όπου συναντιούνται άνδρες κυρίως τη νύχτα για εξεύρεση ερωτικού συντρόφου. Αυτή η επίθεση κατέληξε σε μαχαίρωμα ενός μετανάστη που βρισκόταν εκείνη την ώρα στο πάρκο με αποτέλεσμα τη μεταφορά του στο νοσοκομείο. Υπήρξαν ακόμα δύο ομοφοβικές επιθέσεις στη μέση του δρόμου τη νύχτα τις επόμενες μέρες, ωστόσο αυτές δε μπορούν να χρεωθούν στη φασιστική οργάνωση της ΧΑ μια και οι δράστες κανένα διακριτικό δεν είχαν επάνω τους που να τους ταυτίζει με τη ΧΑ.

Φαίνεται λοιπόν ότι η ΧΑ ακολουθεί ένα οργανωμένο πλάνο επίθεσης στα αδύνατα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας, αρχίζοντας από τους μετανάστες και συνεχίζοντας με τους ομοφυλόφιλους. Να αναφέρουμε και μερικές επιθέσεις που έχουν αρχίσει να δέχονται στη Θράκη μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας με πιο πρόσφατη την επίθεση εναντίον του Μηλιατζήμ Τζεμαλή. Πάντοτε λοιπόν η μεθοδολογία της ΧΑ είναι η ίδια: Επίθεση εναντίον ενός ατόμου ή μιας μικρής ομάδας μελών που ανήκουν σε μια μειονότητα και αποτελούν, σύμφωνα με τη γνώμη τους απειλή εναντίον του "υγειούς" πλειοψηφικού κομματιού της κοινωνίας. Η επίθεση γίνεται από ένα πλήθος ατόμων, πάντα μεγαλύτερο από την ομάδα στην οποία επιτίθεται για να μη φάνε και ξύλο, που συνήθως έχουν έναν καθοδηγητή, κάποιον που φυλάει τσίλιες και είναι σε εγρήγορση για να ειδοποιήσει αν καμμία περίεργη κίνηση συμβεί στη γύρω περιοχή, για παράδειγμα αν σκάσει μύτη η αστυνομία. Τότε η επίθεση λήγει και οι επιτιθέμενοι, πολύ νεαρά αγόρια και κορίτσια στην πλειοψηφία τους, τρέπονται σε άτακτη φυγή.

Το πολιτικό σύστημα έχει δείξει αξιοσημείωτη ανοχή σε αυτές τις επιθέσεις μαχαιροβγαλτών οπαδών ενός κοινοβουλευτικού πολιτικού κόμματος. Μέχρι στιγμής κανείς δεν έχει διωχθεί, και σε μερικές περιπτώσεις που αυτό έχει συμβεί, είχαμε τραγελαφικά αποτελέσματα από την απόφαση της δικαιοσύνης, όπως στη Βέροια όπου τελικά καταδικάστηκε το θύμα ενώ αθωώθηκαν οι φυσικοί αυτουργοί της επίθεσης! Και αυτό είναι απολύτως φυσικό μια και με τη στάση του αυτή το πολιτικό σύστημα παίζει το τελευταίο του χαρτί διατήρησης της εξουσίας που δεν μπορεί κατά πώς φαίνεται από τις πολιτικές εξελίξεις να διατηρήσει με άλλα, νόμιμα, μέσα.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος με τα μέτρα που παίρνουν συνεχώς για την υποτιθέμενη δημοσιονομική εξυγίανση, οδηγούν τα πράγματα στο αντίθετο μονοπάτι από αυτό που υποτίθεται ότι προσπαθούν να τα οδηγήσουν. Το κράτος μειώνει τη ρευστότητα στην αγορά μέσα από την υπέρογκη φορολογία των πολιτών και την περικοπή μισθών και συντάξεων με αποτέλεσμα να παίρνει λιγότερους φόρους, μια και μειώνεται η κατανάλωση, και μετά να ξανακόβει μισθούς, συντάξεις κλπ. Αυτή η πολιτική έχει οδηγήσει το σύστημα στην κατάρρευση που ζούμε όλο αυτό το τελευταίο διάστημα. Μόνη τους λοιπόν λύση για να παραμείνουν στην εξουσία είναι η καταστολή. Το είδαμε το προηγούμενο διάστημα, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την τοποθέτηση ελεύθερων σκοπευτών στην ταράτσα του κοινοβουλίου στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου 2012 μπροστά σε μια άδεια πλατεία Συντάγματος, από το φόβο υποτίθεται επιθέσεων διαμαρτυρίας. Αυτή βέβαια η σκηνή φέρνει στο νου, σε μια σημειολογία με πολλή μεγάλη σημασία, τις περίφημες φωτογραφίες από το Σύνταγμα της 3ης Δεκεμβρίου 1944, την ημέρα που άρχισαν τα περίφημα Δεκεμβριανά που οδήγησαν στον Εμφύλιο Πόλεμο του 1947-1949. Η καταστολή όμως αυτή, που σκοπό έχει την τρομοκράτηση του πληθυσμού για να καταπνίξουν τις όποιες διαμαρτυρίες, όταν την εφαρμόζουν οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος, τούς είναι επιζήμια πολιτικά. Γι αυτό λοιπόν έχουν βρει το αποκούμπι της ΧΑ, η οποία είναι σύμφυτη με τη βία από την πρώτη μέρα της λειτουργίας της. Βγαίνει λοιπόν η φασιστική συμμορία στους δρόμους και επιτίθεται στους μετανάστες καταφέρνοντας να αποπροσανατολίσει και να οδηγήσει τη συζήτηση σε άλλες ατραπούς τη στιγμή που συντελείται, με την ευλογία των τριών κομμάτων της εσωτερικής τρόικας, η μεγαλύτερη καταλήστευση εισοδημάτων που έχει συμβεί μεταπολεμικά στη χώρα μας.

Οι επιθέσεις εναντίον ομοφυλοφίλων εντάσσονται στην ίδια κατηγορία. Οι ομοφυλόφιλοι, όπως και οι μετανάστες, είναι μια μειονότητα. Σεξουαλική, και πολλές φορές αρκετά ευκατάστατη οικονομικά, αλλά μειονότητα. Και σαν μειονότητα θέλει δικαιώματα αναγνώρισης και ένταξης στην κοινωνία. Στην εποχή όμως που πραγματοποιείται μια συντηρητική στροφή θεσμικά, δε μπορεί να ικανοποιηθεί από το πολιτικό κατεστημένο κανένα δικαίωμα, έστω και αν αυτό είναι αμιγώς πολιτικό και όχι οικονομικό. Ο λόγος είναι απλούστατος: Τα δικαιώματα συνεπάγονται ελευθερία σε όλα τα επίπεδα. Ελευθερία σκέψης πρώτα από όλα και έπειτα ελευθερία δράσης. Αυτό όμως δε μπορεί να γίνει ανεκτό από το πολιτικό κατεστημένο γιατί διαφορετικά θα δινόταν το λάθος μήνυμα στο κοινωνικό σύνολο με αποτέλεσμα οι κοινωνικοί αγώνες και ταξικοί αγώνες να κινδυνεύουν να φουντώσουν και να τους πνίξουν. Θέλουν λοιπόν τον καθένα που διεκδικεί στη φωλιά του. Και σε μια τέτοια συγκυρία, με το πολιτικό σύστημα ουσιαστικά αρωγό στη φασιστική διόγκωση, οι επιθέσεις θα κλιμακωθούν.

Από την άλλη μεριά είναι η στάση της Εκκλησίας που η εξουσία θέλει να έχει σύμμαχό της μια και επηρρεάζει τις συνειδήσεις των πιστών. Η Εκλησία λοιπόν έχει εδραιώσει την κυριαρχία της μέσα από τη διασπορά του φόβου. Φόβος για τη μετά θάνατον ζωή, όπου αν δεν είναι κανείς ενάρετος δε θα του ανοίξουν οι πύλες του Παραδείσου. Φόβος στην ουσία για έναν θεό τιμωρό που επιβλέπει κάθε έκφανση της ζωής, ώστε το άτομο να μην είναι ελεύθερο και να πράττει συνεχώς με τις επιταγές των "εν τη γη" εκπροσώπων του θεού, δηλαδή τους παπάδες. Έτσι λοιπόν ωθούνται οι πιστοί αφενός να καταπιέζουν τις όποιες δικές τους ανάγκες δεν συνάδουν με αυτά που το ιερατείο έχει καθορίσει σαν ενάρετη ζωή και από την άλλη να επιτίθενται σε άλλους όταν αυτοί "αποκλίνουν". Διατηρείται με αυτόν τον τρόπο η εξουσία της Εκκλησίας, που δεν χάνει την πελατεία της. Όσον αφορά δε τους ομοφυλόφιλους, η στάση της είναι ιδιαίτερα σκληρή, παρά το αναμφισβήτητο γεγονός της ύπαρξης μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας πολλών ομοφυλοφίλων, ιερωμένων αλλά και πιστών.

Έχουμε λοιπόν την οργανωμένη επίθεση, με την αρωγή του συστήματος που βολεύεται από αυτήν την κατάσταση, εναντίον των μειονοτήτων. Και αυτή η επίθεση είναι μια επίθεση ενάντια στη δημοκρατία. Ο μόνος τρόπος να αντιδράσουμε, είναι όλοι εμείς που παλεύουμε για τα δικαιώματά μας, να συνεργαστούμε για να αντιμετωπίσουμε τη φασιστική απειλή. Και αυτή η αντίδραση πρέπει να είναι άμεση. Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Αύριο μπορεί να είναι πολύ αργά. Η ώρα είναι τώρα.