Πρώτο ποστ του 2009

Καλή χρονιά σε όλους!

Αυτή η Πρωτοχρονιά σίγουρα δεν ήταν σαν τις άλλες. Οι ταραχές πριν από την αλλαγή του χρόνου αλλά και μετά, τα σκουπίδια στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο, η συγκέντρωση στο Σύνταγμα την ώρα της αλλαγής του χρόνου σίγουρα κάνουν μια πολύ μεγάλη διαφορά στην ατμόσφαιρα από τα προηγούμενα χρόνια και δίνουν και το μήνυμα ότι τίποτα δεν τελείωσε, είμαστε όλοι εδώ και παρακολουθούμε τα γεγονότα και αντιδράμε.

Έπειτα ήρθε το πολύ μεγάλο γεγονός της Ισραηλινής επίθεσης στη Γάζα, η παράλογη βία, οι νεκροί και οι τραυματίες. Από χθες το Ισραήλ επιχειρεί και με χερσαίες δυνάμεις μέσα στη Γάζα, σκοτώνοντας ότι βρει μπροστά του. Έχω διαβάσει πάρα πολλές αναλύσεις το τελευταίο διάστημα όσον αφορά το γιατί επελέγη τώρα η χρονική στιγμή για να γίνει η επίθεση, αλλά δε μπορεί να το χωρέσει το μυαλό μου ότι μπορεί κάποιος τόσο κυνικά να θυσιάσει ανθρώπινες ζωές τόσο μαζικά για την πολιτική του επιβίωση και μόνον. Και αναφέρομαι βέβαια στους Ισραηλινούς πολιτικούς, που είναι όλοι ίδιοι στη στάση τους απέναντι στους Παλαιστινίους.

Εμείς στην Ελλάδα έχουμε ζήσει μια Γερμανική Κατοχή. Οι σφαγές στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα, στο Κομμένο Άρτας, στην Καισαριανή, είναι ακόμα χαραγμένες στη μνήμη μας σα λαού. Τα αντίποινα των Γερμανών, που για κάθε νεκρό Γερμανό στρατιώτη σκότωναν 10, 20, 50 ή 200 Έλληνες, χωρίς διάκριση αν ήταν συμμετέχοντες στην αντίσταση ή όχι, είναι αυτό που σήμερα κάνουν οι Ισραηλινοί, αυτοί που υπέφεραν ένα Ολοκαύτωμα, ενάντια στους άμαχους Παλαιστινίους.

Οι αντιδράσεις βέβαια είναι ποικίλες, από ειρηνικές διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο, ακόμα και μέσα στο Ισραήλ, μέχρι και βίαιες επιθέσεις, που αν ακόμα δεν έχουν γίνει, εν τούτοις ετοιμάζονται ανά τον κόσμο και θα εμφανιστούν σύντομα. Στην Ελλάδα είχαμε ήδη μερικές διαδηλώσεις, εχθές και σήμερα οι οποίες χτυπήθηκαν από την αστυνομία με το συνήθη προβοκατόρικο τρόπο με τον οποίο μας χτυπάει τελευταία.

Εγώ αυτή τη στιγμή βρίσκομαι εκτός Αθηνών και παρακολουθώ τα πράγματα όσο μπορώ από το διαδίκτυο. Εχθές, φεύγοντας από την Αθήνα το απόγευμα πέρασα από το σταθμό του Μεγάρου Μουσικής, όπου είδα αυτή εδώ τη διμοιρία των μπάτσων να πηγαίνουν προφανώς προς την Κατεχάκη για να δείρουν κόσμο. Φαίνεται πως η υπηρεσία τους δεν τους χορηγεί πούλμαν για να μεταφέρονται στις περιοχές όπου υπάρχει ψωμί και έτσι χρειάζεται να παίρνουν το μετρό.Όπως καταλαβαίνετε έπεσε και το σχετικό κράξιμο από τον κόσμο.



Τέλος πάντων αυτά για ένα πρώτο ποστ για το 2009. Οι ταραχές και το βίαιο ξύπνημα του Δεκεμβρίου του 2008 μετά τη δολοφονία του Αλέξη από τον Κορκονέα, με γέμισαν ελπίδα. Παρά τις οικονομικές δυσκολίες των καιρών κάτι πολύ όμορφο και καινούργιο γεννιέται. Κάτι που το περίμενα χρόνια να συμβεί και να που επιτέλους γίνεται! Και όσον αφορά εμένα προσωπικά, μάλλον περνάω σε καινούργιες και πιο δημιουργικές μέρες. Καιρός να ασχοληθώ πιο σοβαρά με τη δουλειά μου, ίσως σε συνδυασμό και με αυτό εδώ το μπλογκ. Νομίζω ότι το μπλόγκινγκ αλλά και η διαδικτυακή κοινότητα που έχει πια δημιουργηθεί μού είναι πολύ σημαντικά.

Υ.Γ. Και μια φωτογραφία από μια τράπεζα από την πόλη που βρίσκομαι. Έγιναν κι εδώ ταραχές, χεχε