Τις τελευταίες μέρες δεν είχα καθόλου διάθεση να γράψω το οτιδήποτε. Από τότε που επέστρεψα από το Salzburg την περασμένη Κυριακή ζω σε μια κατάσταση μόνιμης άρνησης να ασχοληθώ με το μπλογκ και ό,τι άλλο σχετικό. Αν και υπάρχουν θέματα που μου έχουν τραβήξει την προσοχή όπως το σκάνδαλο Siemens αλλά και διάφορα άρθρα που έχω διαβάσει από δω κι από κει, εγώ ήμουν απορροφημένος στον κόσμο μου.
Αλλά νομίζω ότι μου πέρασε η μουργέλα και να μαι πάλι. Και για να ξεκινήσω από εκεί που σας άφησα θα μιλήσω για το EURO που το έζησα από κοντά. Έμεινα λοιπόν περίπου δυό εβδομάδες εκεί, τις τελευταίες μέρες στη Βιέννη.
Φτάσαμε με πολύ μεγάλες προσδοκίες ότι θα επαναλαμβανόταν η προηγούμενη επιτυχία αλλά τελικώς η ομάδα μας καταποντίστηκε. Σε αυτές τις δυό εβδομάδες είχα την τύχη να δω πολλά. Πρώτα από όλα διαπίστωσα ιδίοις όμμασι ότι το ποδόσφαιρο είναι μια πολύ μεγάλη γιορτή. Γιορτή που αφού έχει τόσο μεγάλη απήχηση στην κοινή γνώμη είναι ο καλύτερος τρόπος να προωθηθούν τα κάθε λογής πολιτικά και άλλα άσχετα θέματα.
Έτσι λοιπόν, τα πανώ που κρατούσαν οι διάφοροι είχαν συνθήματα που καθόλου δεν υποστήριζαν την ομάδα τους αλλά είχαν άλλα θέματα σε πρώτη ματιά άσχετα. Από τους Έλληνες φυσικά από τα πρώτα συνθήματα ήταν αυτά με το "Macedonia is Greek", ένεκα και της πρόσφατης πολιτικής συγκυρίας με τα Σκόπια. Έπειτα ήταν και τα συνθήματα με την Κύπρο.
Όσον αφορά την τελευταία έχω να πω ότι υπήρχαν πολλοί Κύπριοι οι οποίοι έιχαν έρθει να υποιστηρίξουν την Ελλάδα. Και βέβαια με την ευκαιρία είδαν και την πόλη όπως έκαναν και οι περισσότεροι τουρίστες που είχαν έρθει να δουν τους αγώνες.
Οι μέρες του EURO ήταν αγχωτικές και κυρίως για όλους εμάς που είχαμε πάει για να δουλέψουμε εκεί πάνω. Και μπορεί η ομάδα να μην τα πήγε καλά, αλλά ο τουρισμός άλλο τίποτα. Η προηγούμενη επιτυχία της Πορτογαλίας έδωσε, φρούδες όπως αποδείχτηκαν, ελπίδες στους συμπατριώτες μας και, σε συνάρτηση με το γεγονός ότι η Αυστρία είναι σχετικά κοντά, είχαμε τουρίστες του Σαββατοκύριακου. Άλλοι μόνοι τους, άλλοι σε γκρουπ. Μάλιστα οι περισσότεροι σε γκρουπ.
Και τα πιο πολλά από αυτά τα γκρουπ ήτανε γκρουπ εταιριών. Κάποιες εταιρίες δηλαδή, άλλες χορηγοί της διοργάνωσης και άλλες όχι, παρείχαν στους υπαλλήλους τους, όχι σε όλους βέβαια, αλλά σε αυτούς που ήταν καλά παιδιά και έπιασαν το πλάνο των πωλήσεων, πακέτα για να δουν κάποιους αγώνες. Και, ανάλογα με την εταιρία και το βαθμό του υπαλλήλου, περιλαμβάνονταν ημιδιατροφή, ή πλήρης διατροφή. Σε ένα από αυτά τα γκρουπ μάλιστα, κάποιων υψηλόβαθμων στελεχών, περιλαμβάνονταν στο πακέτο και τα προσωπικά τους έξοδα.
Μια άλλη εταιρία, είχε ναυλώσει ειδικό πούλμαν. Αυτό το πούλμαν, παρά το γεγονός ότι είχε το μέγεθος ενός μεγάλου πούλμαν 60 θέσεων, είχε μόνο 18. Και αυτές βέβαια ήταν επενδεδυμένες με δέρμα. Επίσης μέσα στο πούλμαν υπήρχε τραπεζαρία και μηχανή εσπρέσο!
Πάντα με πείραζε η αλόγιστη κατασπατάλιση πλούτου και η επιδεικτική του χρησιμοποίηση. Πόσω μάλλον που, αυτοί οι τροφαντοί κύριοι, που ορισμένοι από τα πάχη δεν χωρούσαν να κάτσουν στην καρέκλα, είναι αυτοί που προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει να κάνουμε λιτότητα εμείς, για να μπορούν εκείνοι προφανώς να περνάνε μέσα στη χλιδή και τον πλούτο. Γι αυτούς φροντίζει η εταιρία και η ελεύθερη αγορά.
Ένας άλλος τομέας που οι συμπατριώτες μας που βρέθηκαν στο Salzburg έδωσαν ρέστα, ήταν ο πολιτισμός. Και πιο πολύ από όλα κυρίως η μουσική. Ένα βράδυ σε ένα ελληνικό εστιατόριο της πόλης, έτυχε να παραβρεθούν διάφοροι επίσημοι, μαζί και μια πολύ χαριτωμένη κυρία που όταν της έκαναν παρατήρηση απάντησε πολύ θηλυκά "στα παπάρια μου!" δείχνοντας τα γεννητικά της όργανα. (Λέτε να είχε; Διόλου παράξενο από τη σιγουριά που το είπε, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου) . Εκεί λοιπόν, οι συμπατριώτες μας έδειξαν τι θα πει Ελλάδα. Όταν είχε φτάσει στο τσακίρ κέφι η βραδιά με τα διάφορα σκυλοειδή άσματα, μπουκάρησαν ξάφνου στην κουζίνα του καταστήματος οι εν λόγω θαμώνες και πήραν όσα πιάτα υπήρχαν και τα έσπασαν ένα προς ένα. Ο καημένος ο μαγαζάτορας δεν πρόλαβε να πει κιχ. Τώρα όσον αφορά το λογαριασμό δεν ξέρω ποιος τον πλήρωσε. Θα ήθελα να πιστέψω πως ο καθένας ανέλαβε το χρέος του προσωπικά. Αλλά γνωρίζοντας τον τρόπο και τη νοοτροπία των εν λόγω τύπων που προβαίνουν σε τέτοιες ακρότητες μόνο όταν άλλος πληρώνει, πολύ αμφιβάλλω. Και επειδή εκεί ήταν και πολύ υψηλόβαθμοι του ποδοσφαίρου βγάλτε μόνοι το συμπέρασμα.
Πώς είπατε; Διασπάθιση δημόσιου χρήματος; Απαπαπα, δεν το πιστεύω...
Αυτά λοιπόν τα ωραία στο EURO. Οι μέρες πέρασαν ψιλοδύσκολα, καθότι όπως καταλαβαίνετε όλος αυτός ο κόσμος και η νοοτροπία δε μου πάει καθόλου. Και επίσης η έννοια της γιορτής δεν ήταν και τόσο διάχυτη. Περισσότερο με πανηγύρι χρημάτων μου έμοιαζε όπως στους πρόσφατους Ολυμπιακούς. Κάτι ήξεραν οι κάτοικοι που στη συντριπτική τους πλειοψηφία έμειναν στα σπίτια τους και δεν παρακολούθησαν τα παιχνίδια, παρά μόνο όταν έπαιζε η Αυστρία.
4 σχόλια:
Ξεκινώντας κάπως αρνητικά το σχόλιο, θέλω να δηλώσω πώς ποτέ δεν είμουνα φίλος με την μπάλα και με όλη την μυθολογία που υπάρχει απο πίσω της. Πάντα προσπαθούσα να καταλάβω γιατί ειδικα το ποδόσφαιρο έχει τόση λαική και μαζική απήχηση και όχι κάποιο άλλο σπόρ. Να και ενα σχετικό παλιο μου πόστ αν σε ενδιαφερει. Τεσπα, πέρασαν κάποια χρονάκια απο τότε ωστε απλώς να κουλάρω απο το μένος μου και απλώς σήμερα να απέχω αναζητώντας ακόμα απαντήσεις για αυτο το κοινωνικό φαινόμενο.
Πίθανών συμβολίζει την ιδέα ενος πολέμου στο οποίο πρέπει να κατακτήσεις τα εδάφη του αντιπάλου. Πιθανώς εκεί οφείλεται και η τόση κατακραυγή απέναντι στους "στρατιώτες-ποδοσφαιριστές" οταν χάνουνε την "μάχη".
Ομως δεν πίστευω πώς ενα ποδοσφαιρικό γεγονός και μάλιστα διεθνές δεν κρύβει πολιτικό χαρακτήρα. Το διαπιστώνεις απο τα συνθήματα εξαλλου που είναι καθαρά πολιτκά (ασχετα αν καταβαθως κρύβουνε ενα βλακώδη εθνικισμό)
Τελικά άλλο πραγμα ηθελα να πώ (πώς ο ελληναράς θα δηλώσει παντου την παρουσιά του με κραυγαλέο τρόπο όπως τα παπάρια της κυρίας) και αλλου κατέλληξα.Μπορεί πραγματικά να κολλάω ποιο πολύ στους φανατικούς ωστε να μην μπορώ να το κατανοήσω ως μία απλή διασκέδαση το να το παρακολουθείς.
Έχει πολλές παραμέτρους η μπάλα, αν δεν είχε δε θα ήταν κι ολόκληρη βιομηχανία άλλωστε. Για μένα σημαίνει τόσο πολλά και ετερόκλητα πράγματα που δε μπορώ να την απορρίψω εντελώς, αλλά ούτε και να την ασπαστώ ως θεά.
Ήταν καλό πιστεύω το ότι μπορούσες να είσαι παρατηρητής των φαινομένων που συνοδεύουν όλο αυτό το πανηγύρι. Όλες οι ανθρώπινες συμπεριφορές έχουν ενδιαφέρον.Αλλά φυσικά θέλει και αντοχή η επαφή με τους χλιδόκαφρους.
Μπρος τώρα για παραλίες μακριά από αυτές που συχνάζουν οι αγέλες με τους μπιέχουλες.
Καλώς ήρθες πίσω, μας έλειψες!
@incontinentia, yellow kid:
Παιδιά από ό,τι είδα το ποστ μου για το EURO πυροδότησε απόψεις και συναισθήματα που είναι πολύ ενδιαφέροντα! Επειδή δε μπορώ να απαντήσω σε ένα σχόλιο για την άποψή μου για τη μπάλα και τον κόσμο της, μια και λόγω των πολλών παραμέτρων θα ήταν πολύ εκτεταμένο, θα το κάνω μέσα από το επόμενό μου ποστ. Οπότε θα τα πούμε ξανά όλα αυτά.
Incontinentia μου κι εμένα μου λείψατε. Αλλά δυστυχώς φέτος το καλοκαίρι θα είμαι σε ένα συνεχές τρέξιμο με αλλεπάλληλα ταξίδια για δουλειά. Χαλάρωση για κανένα μήνα προβλέπεται στο τέλος Αυγούστου μάλλον. Προς το παρόν προσπαθώ αυτές τις μέρες τουλάχιστον να ευχαριστηθώ τη θάλασσα όσο μπορώ πριν από το επόμενο ταξίδι γιατί θα μου λείψει... Αχ, βαχ...
Είδες πάντως μια διαφορετική σκοπιά του ποδοσφαίρου. Αυτό είναι showbiz πια.
Με τις μπύρες, τα γλέντια και τις πουτάνες.
(Στην Γερμανία φτιάχτηκαν ειδικά μπουρδέλα θυμάμαι - για το μουντιάλ το 06)
Δημοσίευση σχολίου