Καλοκαίρι στην Αυστρία

Αυτές τις μέρες βρίσκομαι μακριά από την Ελλάδα (τι πρωτότυπο ε;). Εργάζομαι περιφερόμενος στην Αυστρία και κάθε μέρα βρίσκομαι και σε άλλη πόλη. Έτσι περιφερόμενος από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο είναι μάλλον δύσκολο, αν και πολύ το θέλω, να μπορέσω να διαβάσω όλα αυτά που γράφετε όλοι εσείς στα μπλόγκια σας, αλλά και βέβαια να γράψω εγώ εδώ.

Τέλος πάντων, η ζωή που διάγω στην παρούσα φάση δεν είναι ό,τι καλύτερο μπορώ να φανταστώ για τον εαυτό μου. Βέβαια βλέπω πολλά καινούργια μέρη, αν και, επειδή τα βλέπω ξανά και ξανά, κάθε βδομάδα τα ίδια, παύουν να έχουν αυτή τη συγκίνηση που έχουν όταν τα βλέπεις για πρώτη φορά. Αλλά και επίσης για να τα απολαύσεις πρέπει να τα μοιραστείς με τους ανθρώπους που επιλέγεις, ενώ εγώ εδώ είμαι σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Τέλος πάντων, για να μην παραπονιέμαι κιόλας, πέρα από τη μοναξιά που αναπόφευκτα νιώθω, έχει και τα καλά του το πράγμα. Γνωρίζω λοιπόν πολλούς ανθρώπους, πολλοί από αυτούς πολύ αξιόλογοι. Όπως για παράδειγμα ο κυρ-Ανδρέας από την Κύπρο, ένας άνθρωπος με τέτοια θέληση για ζωή αλλά και τέτοια απλότητα που είναι πραγματικά συγκινητικό. Ένας άνθρωπος με ένα συνεχές χαμόγελο στα χείλη, έτοιμος κάθε στιγμή να πάρει τη φυσαρμόνικα και να μοιραστεί με τους άλλους αυτό που υπάρχει στην καρδιά του. Να σαι καλά κυρ-Ανδρέα μου, έστω κι αν αυτή τη στιγμή δε με διαβάζεις. Κι ελπίζω το νησί σου σύντομα να ενωθεί και να έρθω εκεί κάτω και να το γιορτάσουμε από κοντά, μαζί να σύρουμε το χορό.

Η Αυστρία πάντως το καλοκαίρι είναι πανέμορφη. Η φύση οργιάζει και οι βροχές με τον ήλιο διαδέχονται το ένα το άλλο. Η πανέμορφη πόλη του Γκρατς, με την απόλυτη ισορροπία μεταξύ μοντέρνας και παλιάς αρχιτεκτονικής, είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση.



Οι αρχές της πόλης αποφάσισαν κάποια στιγμή ότι πρέπει να επενδύσουν σε σύγχρονη αρχιτεκτονική. Να συνδέσουν το νέο με το παλιό. Και αυτό θα τους ανταπέδιδε μακροπρόθεσμα σε χρήμα αλλά και σε προβολή. Και είχαν δίκιο. Το Γκρατς πέρα από το ότι το ιστορικό του κέντρο είναι ενταγμένο στα μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς από την UNESCO, μπορεί να περηφανευτεί για το πρωτοποριακό του αυτό πρόγραμμα παντρέματος παλιού και νέου. Για παράδειγμα αυτό εδώ το κτήριο



Αυτό είναι το μουσείο σύγχρονης Τέχνης και απέχει από το ιστορικό κέντρο μόνο μερικά λεπτά με τα πόδια.

Το καλοκαίρι αυτό είναι λίγο περίεργο λοιπόν. Αντί να βρίσκομαι στη θάλασσα και να απολαμβάνω τον ήλιο και να καλλιεργώ το τροπικό μου μαύρισμα, βρίσκομαι στο κέντρο της Ευρώπης εργαζόμενος για να μπορώ να περνάω καλά στο μέλλον. Μόνο που ελπίζω αυτό το μέλλον να έρθει σύντομα, πολύ σύντομα!

Μέχρι τότε όμως μπορώ να παρηγορηθώ με μερικές καταπληκτικές εικόνες από τους αμπελώνες της Στυρίας, σαν αυτή εδώ.




Δεν είναι και άσχημα να ζεις εδώ, έτσι;