Περί χαρατσιού

Έχει πολύ ενδιαφέρον ότι παρουσιάζονται σαν δήθεν ψυχοπονιάρηδες διάφοροι εκεί στη Βουλή και γύρω από αυτήν και βγαίνουν και μιλάνε τάχα μου για ακύρωση του χαρατσιού για τη ΔΕΗ σε αυτούς που αποδεδειγμένα δεν μπορούν να πληρώσουν.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα ένα-ένα: Η επιβολή του χαρατσιού για τη ΔΕΗ από το κράτος έγινε σε ένα καθεστώς υποτιθέμενου πανικού, με εξαγγελία από τον ΥΠΟΙΚ στη ΔΕΘ το Σεπτέμβριο και εν μέσω απειλών της τρόικα για μη έγκριση της έκτης δόσης και άμεση χρεωκοπία. Η κυβέρνηση για να κλείσει τις τρύπες του προϋπολογισμού χρειαζότανε γρήγορα λεφτά και βρήκε τον τρόπο αυτό, που προφανώς είχε επεξεργαστεί ήδη και είχε στα συρτάρια της για παν ενδεχόμενο.
Με το χαράτσι, που ψηφίστηκε μερικές μέρες αργότερα από μια βουλή σε ομηρία, επιβάλλεται ένας ωμός εκβιασμός στο σύνολο του Ελληνικού λαού οριζόντια, δηλαδή χωρίς καμμία διάκριση εισοδήματος και άρα φοροδοτικής ικανότητας, μια και προβλέπει ότι θα το πληρώσουν ακόμα και οι άνεργοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι.
Επίσης υποχρεώνει τις εταιρείες παροχής ηλεκτρικού ρεύματος να συλλέξουν ένα φόρο, μια και το χαράτσι είναι ουσιαστικά φόρος στα ακίνητα μια και καταλήγει στα ταμεία του δημοσίου. Δηλαδή υποχρεώνει εταιρείες ιδιωτικές και εισηγμένες στο χρηματιστήριο να εισπράξουν φόρους του κράτους.
Ακόμα οδηγεί σε παραβίαση της σύμβασης μεταξύ του παρόχου και του πελάτη μια και αν ο πελάτης αρνηθεί να πληρώσει το χαράτσι για οποιοδήποτε λόγο ενώ πληρώσει το ποσό για το ρεύμα, (και εδώ δε γίνεται διάκριση αν η άρνηση αφορά αδυναμία πληρωμής λόγω περιορισμένης οικονομικής δυνατότητας), τότε ο πάροχος είναι υποχρεωμένος να προβεί σε διακοπή της ηλεκτροδότησης, δηλαδή παραβιάζοντας τη σύμβαση μια και το ποσό του ρεύματος έχει πληρωθεί.
Τέλος επιβάλλοντας ένα νέο φόρο στα ακίνητα για το έτος 2011 ενώ τα ακίνητα των Ελλήνων πολιτών έχουν ήδη φορολογηθεί για το τρέχον έτος μέσα από τη φορολογική δήλωση που έχει υποβληθεί, προβαίνει σε μια ακόμα παραβίαση του συντάγματος μια και φορολογεί για δεύτερη φορά ένα ήδη φορολογηθέν αντικείμενο, πράγμα που το ελληνικό σύνταγμα ρητά απαγορεύει.
Για όλους λοιπόν τους παραπάνω λόγους η επιβολή του τέλους είναι παράνομη και αντισυνταγματική, αλλά επειδή όλο και περισσότερος κόσμος έχει αρχίσει να μη μασάει κατά το κοινώς λεγόμενο και να μην πληρώνει τα διάφορα χαράτσια που σκάνε από διάφορες μεριές και που τα κατεβάζει ο ανώμαλος φορομπηχτικός νους αυτών που δουλεύουν στο ΥΠΟΙΚ, ήθελαν να υποχρεώσουν κάποιον να πληρώσει έτσι κι αλλιώς. Και βρήκαν τον τρόπο του εκβιασμού μέσα από την απειλή διακοπής της ηλεκτροδότησης μέσα στο χειμώνα. Η αντισυνταγματικότητα του νόμου θα κριθεί βεβαίως από το συμβούλιο της επικρατείας, αλλά μέχρι να εκδοθεί η απόφαση, σε κανένα χρόνο από τώρα, κανείς δε μπορεί να ρισκάρει για όλο αυτό το διάστημα να μείνει χωρίς ρεύμα.
Όπως ήταν φυσικό μετά από μια τέτοια αλητεία ξέσπασαν αντιδράσεις τεράστιες, αρχικά από τα κόμματα της αριστεράς τα οποία ευθύς εξαρχής κάλεσαν τον κόσμο να μην ενδώσει στον εκβιασμό και να μην πληρώσει, αλλά έπειτα από όλο τον κόσμο μεμονωμένα και τις τελευταίες ημέρες από τους δήμους που μπροστά στις λαϊκές αντιδράσεις αναγκάζονται να πάρουν θέση εναντίον του χαρατσιού, αλλά και μετά από βουλευτές των κυβερνητικών κομμάτων, που ως συνήθως τελευταίοι έρχονται να αφουγκραστούν το λαό και τάχα μου καλούν την κυβέρνηση να λυπηθεί αυτούς που δεν έχουν να πληρώσουν και να τους απαλλάξει από την υποχρέωση καταβολής της οφειλής. Έτσι λοιπόν, μια που υποτίθεται ότι έρχονται και εκλογές, οι συγκεκριμένοι βουλευτές παρουσιάζουν ένα φιλολαϊκό προφίλ και από την άλλη λαϊκίζουν ανέξοδα μια και οι ίδιοι αυτοί το ψήφισαν και έγινε νόμος του κράτους πριν από δύο μήνες.
Παραβλέπουν όμως κάτι: Ότι όλοι εμείς και μνήμη έχουμε και κρίση.
Η άρνηση για οποιοδήποτε λόγο καταβολής του χαρατσιού είναι μια πράξη εξόχως πολιτική, για όποιο λόγο και αν αυτή γίνεται. Πολύ περισσότερο για αυτούς που αρνούνται να πληρώσουν ενώ ενδεχομένως έχουν, είναι απόδειξη αλληλεγγύης προς αυτούς που είναι εξαθλιωμένοι οικονομικά και αδυνατούν να καταβάλουν έστω και ένα ευρώ. Στην κρίση αυτή, αυτό που διακυβεύεται είναι η ενότητα του ελληνικού λαού. Κανείς δε θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα μόνος του στην επερχόμενη πτώχευση και την περαιτέρω εξαθλίωση που έρχεται. Θα χρειαστούμε σίγουρα ο ένας τον άλλο. Θα χρειαστούμε το φίλο, τον αδερφό, τον άγνωστο που, παρά το γεγονός ότι δε μας γνωρίζει, εν τούτοις και αυτός τα ίδια θέματα αντιμετωπίζει και τις ίδιες αγωνίες έχει για το μέλλον το δικό του και των οικείων του. Σε αυτήν την κρίση πρέπει να γίνουμε όλοι οικείοι ο ένας του άλλου για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε!
Η κοινότητα, ο χώρος δηλαδή που οι άνθρωποι μοιράζονται το βίο τους, υπήρξε το χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας για πάρα πολλά χρόνια. Οι άνθρωποι που γνωρίζονταν μεταξύ τους βοηθούσαν ο ένας τον άλλο στα άσχημα και μοιράζονταν τις χαρές στα ωραία. Αυτή τη λειτουργία της κοινότητας την έχουμε χάσει τα τελευταία χρόνια της καπιταλιστικής οικονομικής ανάπτυξης. Μπορεί να γίναμε πιο πλούσιοι, να έχουμε επίπεδες τηλεοράσεις και έξυπνα τηλέφωνα, αλλά παρόλα αυτά γίναμε πιο μόνοι. Είναι λοιπόν ευκαιρία αυτό να το ξαναβρούμε.
Όσον αφορά τις ενδεχόμενες επιπτώσεις από την μη πληρωμή του χαρατσιού, είμαι πεπεισμένος ότι η κυβέρνηση δε θα τολμήσει να κόψει το ρεύμα μέσα στο χειμώνα σε αυτούς που δε θα πληρώσουν, αν αυτοί είναι πολλοί και είναι ενωμένοι. Γι αυτό είναι πολύ σημαντικό να αντιμετωπίσει κανείς συλλογικά αυτό το θέμα, ερχόμενος σε επαφή με φορείς που έχουν καλέσει σε ανυπακοή ενάντια στο χαράτσι, όπως είναι διάφορες οργανώσεις προστασίας καταναλωτών, αλλά και οι δήμοι, που πολλοί από αυτούς έχουν δηλώσει ότι θα συνδράμουν νομικά αυτούς που θα πληρώσουν μόνο το ρεύμα χωρίς το χαράτσι. Επίσης υπάρχουν μερικοί διακεκριμένοι νομικοί, αλλά και ο νομικός σύλλογος της πόλης στην οποία ζούμε. Νομίζω εν ολίγοις, αν κάποιος δε θέλει να πληρώσει τότε θα βρει τον τρόπο να έρθει σε επαφή με άλλους που και αυτοί δε θέλουν.
Και για να τελειώνω, θέλω να πω στον κύριο Σαμαρά, που σήμερα δήθεν συμπονώντας τα λαϊκά στρώματα ζήτησε από την κυβέρνηση να απαλλάξει από την οφειλή αυτούς που "αποδεδειγμένα" δεν μπορούν να πληρώσουν (όχι αυτούς που δε θέλουν όπως ρητά τόνισε), ότι δε χρειαζόμαστε την ελεημοσύνη του! Οι Έλληνες πολίτες έχουμε δεχτεί μια επίθεση χωρίς προηγούμενο τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά και πριν από αυτά, όταν το κόμμα του ήταν στην εξουσία και, είμαι σίγουρος, θα δεχτούμε ακόμα μεγαλύτερη επίθεση το επόμενο διάστημα από την κυβέρνηση στην οποία και το κόμμα του συμμετέχει με τη συνεργασία μάλιστα της ακροδεξιάς. Είναι συνυπεύθυνος σα μέλος του πολιτικού συστήματος για τη σημερινή κατάσταση και καθόλου δε μας πείθουν τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνει για μας. Όλοι εμείς μπορεί να είμαστε αδύναμοι οικονομικά, αλλά είμαστε περήφανοι και δεν εκχωρούμε σε κανέναν το δικαίωμα να μας ελεήσει.