Μόλις γύρισα από το Γκάζι και, Παρασκευή βράδυ, γινόταν χαμός. Προφανώς σήμερα άνοιξαν και κάποια μαγαζιά για χειμώνα και έγινε της τρελλής από κόσμο. Όμως, όσο ωραία και αν είναι να βλέπει κανείς όλα αυτά τα νέα παιδιά, παρφουμαρισμένα και έχοντας βάλει τα καλά τους, να γυρνάνε στους δρόμους γελώντας, δεν είναι δυνατό ωστόσο να παραβλέψει την παρακμή της συνοικίας που θα μπορούσε να είναι μια φωτεινή εξαίρεση στη φτήνια και στη βρωμιά που μας περιβάλλει. Τρομερή βρωμιά παντού, η μουσική στη διαπασών, τόσο που ακόμα και στην απέναντι πλευρά της πλατείας να κάτσεις, δεν ακούς τι σου λέει ο διπλανός σου από το θόρυβο. Και παραδίπλα τίγκα στις καινούργιες πολυκατοικίες, ή, για να είμαι πιο ακριβής, τα λοφτ, τα οποία δεν είναι τίποτα παραπάνω από πολυκατοικίες... ψηλοτάβανες! Μόλις βγεις στην Ιερά Οδό είναι ορατές οι ταμπέλες "STUDIO", που είναι μια καινούργια και κεκαλυμμένη ονομασία της παλιάς καλής ελληνικής "οίκος ανοχής", ή, για να γίνω και πιο λαϊκός, μπουρδέλο. Μάλιστα, μπουρδέλο με τσατσά, νταβατζή και πουτάνα! Είναι μάλιστα τόσα πολλά αυτά τα "STUDIO", που δε μπορείς να τα μετρήσεις. Πρόχειρα από το βενζινάδικο που είναι στη γωνία της Ευμολπιδών μέτρησα τουλάχιστον δέκα! Και είναι από ό,τι φαίνεται καινούργια παραγωγή, μια και, από ό,τι θυμάμαι, δεν υπήρχαν πριν από καναδυό χρόνια.
Τώρα θα μου πείτε προς τι ο όρος "STUDIO" αντί για το παλιό και καλό μπουρδέλο. Δεν γνωρίζω να σας απαντήσω, φαίνεται ότι, για να επιβεβαιωθεί η ρήση του Τσαρούχη "ό,τι δηλώσεις είσαι στην Ελλάδα", αλλάζοντας τον όρο εκλεπτύνεται και η χυδαιότητα της πράξης. Εκτός και εάν, το παλιό καλό "τσιμπουκάκι, παξιμαδωτό, πισωκολλητό" έχει αλλάξει και έχει γίνει κάτι άλλο πιο εύηχο και για αυτό λιγότερο... ωμό. Δεν μπορώ να γνωρίζω λοιπόν τι συμβαίνει σε αυτά τα μαγαζιά του έρωτα, μια και εγώ είμαι γκέι και δε με ενδιαφέρουν οι συναλλαγές του αγοραίου έρωτα. Ωστόσο αυτό που με ενδιαφέρει και με θλίβει είναι η υποβάθμιση της περιοχής. Αυτό που βλέπεις είναι μια βιομηχανία διασκέδασης με τεράστιο τζίρο η οποία έχει φάει τα πάντα στο πέρασμά της και κανείς δεν της αντιστέκεται.
Κάποιοι κάτοικοι της περιοχής, ανάμεσά τους καλλιτέχνες, επώνυμοι, άνθρωποι του πνεύματος συναντήθηκαν με τους υπεύθυνους της Αστυνομίας και τους εξέθεσαν την κατάσταση. Αυτό που πήραν σαν υπόσχεση ήταν ότι τις επόμενες μέρες 1350 αστυνομικοί, φρέσκοι από τις σχολές και καβλωμένοι να επιβάλλουν την τάξη και το νόμο, θα ξεχυθούν στους δρόμους και το θέμα θα λυθεί. Μάλλον για κορόιδα μας περνάνε. Στην επόμενη πορεία και αναταραχή στο κέντρο της Αθήνας που θα προκληθεί από τις ληστρικές επιλογές της κυβέρνησης, θέμα χρόνου δηλαδή, όλοι αυτοί θα μετακινηθούν στην πορεία και θα κυνηγάνε τους διαδηλωτές, ενώ οι έμποροι ναρκωτικών θα είναι πάλι ελεύθεροι να αλωνίζουν στο Γκάζι, το ίδιο και οι μπράβοι των νυχτερινών κέντρων που θα καταλαμβάνουν με το έτσι θέλω τις θέσεις για να παρακάρουν "οι δικοί τους πελάτες" (κάτι σαν αυτό που λέμε "τα δικά μας παιδιά"). Και όπως λέει και στο άρθρο της Ελευθεροτυπίας ο Θόδωρος Τερζόπουλος «όσο οι κυβερνήσεις μας δεν ασχολούνται συστηματικά και σοβαρά με τα προβλήματα του κέντρου της Αθήνας, ετοιμάζεται η άνοδος της Ακροδεξιάς. Το αβγό του φιδιού επωάζεται».
